Mountains

Битолчани се горди луѓе. Горди на славното минато, клавирите, конзулите, Манаки, Кемал Ататурк, првата гимназија, Широк Сокак. Но, има една работа која им го дава цело право за таа гордост, независно од се’ претходно наведено. Грандиозната Баба планина. Распослана помеѓу Пелагонија и Преспа, на само неколку километри од Битола, не може да ве остави рамнодушни. Дали со своите шуми и надалеку познатата молика, дали со своите глацијални езера или десетиците врвови со преку 2000 метри.

Овој текст не е за нејзиниот највисок врв, но сигурно за еден од најубавите. Вртешка. Ако одите од Ресен кон Битола, ќе ја забележите гордо издигната пред превојот Ѓавато, од десна страна, како се раздвојува од другите гребени. И точно од овде го започнавме нашето искачување, од црквата “Успеасение на Пресвета Богородица” на овој превој, иако Вртешка може да се искачи и од едно од најубавите потпелистерски села – Маловишта. Од точката на стартот, па до самиот врв има околу 6-7 километри одење. И тука на почеток, знак, кој го означува почетокот на националниот парк Пелистер – најстариот национален парк во поранешна Југославија.

9 Јуни, 2019

Врвот Пирамида, уште со своето име асоцира на мистерија и љубопитство.

Има еден непобитен факт поврзан со планините.

Не постои планина која не е убава!

Секоја си има посебен шарм, посебна привлечност, само треба да и ја пронајдете.

Е сега постојат поубави и помалку убави планини.

Јабланица и тоа како спаѓа во тие првите.

Ве освојува уште при првиот поглед, со првиот направен чекор, при првиот земен здив. 

Се до денот кога одлучивме да ја доживееме Јабланица, единствено нешто што знаевме беа некои факти научени од учебниците по географија во средно. Планината ни беше сосема ново откровение. Не за џабе албанската страна од планината е прогласена за национален парк уште од 2008 година [230 км квадратни се во Македонија, а 260 км квадратни од планината се во Албанија]. А и не за џабе таа од 2019 година е четвртиот македонски национален парк, после Пелистер, Галичица и Маврово. 

24 Мај, 2019

     Тој ден беше резервиран за нашиот јубилеен десетти врв. Па сакавме да биде планина на која не сме биле претходно и да биде врв повисок од 2.000 метри. Изборот падна на Кожуф и неговиот највисок врв Зелен Брег, со своите 2.172 метри надморска висина, според едни и со 2.166 според други. На каменот пишува 2.172, но не било точно. За оние кои ги интересираат статистики, еве уште една, се надеваме прецизна, Кожуф е  една од 13 – те планини во нашата земја, со врвови повисоки од 2.000 метри.

Патот не одведе до Гевгелија, па после и до месноста „Смрдена Вода“, каде луѓето доаѓаат редовно, да наполнат вода од изворот, за која се верува дека има лековита моќ.

12, мај 2019

“Да се смириш, ти, езеро мое,
и да блесне сината шир,
ти ми требаш за да ме утешиш,
покрај тебе да најдам свој мир”

На секоја средба со Охридското Езеро, овие стихови испеани од Нина Спирова во еден преубав македонски евергрин, се навраќаат во мислите. Не дека нема други песни за ова езеро…но, тоа е првата асоцијација низ стихови и музика.
И не е случајно зошто со Охридското Езеро ја започнуваме оваа приказна за уште едн врв на Галичица. Причината е едноставна. Од првата точка на која поаѓате да го освоите врвот Три Мажи, до целта цело време го гледате Охридското Езеро.

Тоа не е така со останатите врвови на убавицата Галичица, на која повторно и се навративме.

Сте слушнале ли за врвот Панделе?Еве ние не.. како да е божем најголемата чувана мариовска тајна. Никаде знак за него, малку податоци на нет, па дури и полиција да те застане на патот кон селата во неговото подножје, да те легитимира и запишпе и да проверува во багажникот. Беше чудно, но подоцна претпоставивме и зошто… Полицајците се насмеаа двосмислено кога им рековме дека сме планинари кои сакаат да го освојат врвот Панделе.

30 Март, 2018

Минувајќи низ пределите на демирхисарскиот крај, еден долг венец на планини го привлекува вниманието. Без изразени остри врвови, но со мистика обоени две планини, особено при изгрејсонце и залез…едната е Илинска, за која пишувавме, а втората е Плакенска и заедно прават венец долг 40 километри. Во раскажувања на локалните жители откривме уште едно име за Плакенска Планина, а тоа е Модра Планина, па оттука и насловот на оваа наша сторија.

Се’ до тој 06.02.2018, името Плетвар ми асоцираше на превој кој мора да се помине на патот Прилеп – Велес или обратно, при секое патување. И секогаш на тој пат ви боди очи еден знак каде е напишана највисоката точка од 998 мнв. И останува во меморија, баш дека не е илјада. Е сега, знаев дека има и село со тоа име, ама никогаш не ве води патот за да го посетите, освен ако нема некој застој во сообраќајот, па да мора да ве пренасочат преку селото, што се случува многу ретко.

30 Декември, 2018

Претпоследен ден на 2018 година.Период во кој луѓето повеќе ги дружат кафаните, отколку планините…но, не и ние.

Поволни временски услови, иако Мариово го беше покрила мала покривка од снег. И колку неуко да звучи, никогаш претходно не сме размислувале дека Мариово има планина со свој обележан врв. Тоа даде нова димензија на една малку поранашна љубов, љубов кон Мариово.

2 Декември, 2018

Уште во времето на Птоломеј се цртал на картите еден планински венец кој без прекин се протегал од Исток кон Запад кој ги делел јужните топли балкански земји Македонија, Грција и Тракија од северните ладни области. Венец кој претставувал бариера помеѓу дивиот север и цивилизираниот југ, ќе напишат во списите старите Хелени.Во времето на ренесансата се нарекувал Catena Mundi,  а во 19 век Zentralkette.Во тој масив, припаѓала и Галичица.

Ова е наше второ враќање тука, овој пат на стартот на последниот месец од 2018 година. Дојдовме со цел да освоиме втор од низата врвови кои подоцна се нижеа.

Денот беше одреден за Бугарска Чука (1801м).

Галичица може да се опише различно. За нас таа е предел кој дише со питом и див карактер истовремено, но над сé потполно своја и скоро негибната. Повторно стигнавме до точката на крај од асфалтен пат од каде ја започнавме нашата нова авантура.И во овој прв дел, уживање е погледот кон првото езеро, Преспанското.Оттаму води слабо маркирана патека, теренот е јасен и прегледен, но во случај на снег или магла ова е комплицирана акција за искачување, само заради отсуство на маркација.